🐃 Nie Lękajcie Się Biblia

„W razie potrzeby, woda w kropielnicach jest wymieniana dosłownie każdego dnia. Nie lękajcie się sięgać z wiarą po wodę święconą. Nie lękajcie się świątyni. Nie lękajcie się Kościoła. Otwórzcie na nowo Chrystusowi drzwi Waszych serc i myśli, Waszych wyborów i czynów” – zachęca metropolita szczecińsko-kamieński. «Nie lękajcie się otworzyć serca Chrystusowi. Pozwólcie Mu wejść do swojego życia aby (…) osoby, rodziny, narody idąc wiernie za Jezusem Chrystusem odnalazły prawdziwy sens swego życia, oddały się na służbę bliźnim, przemieniały relacje rodzinne, ekonomiczne i społeczne, co z pewnością okaże się dobrodziejstwem dla Członkowie Fundacji "Nie lękajcie się" skomentowali wczorajszą konferencję z udziałem abp. Charlesa Scicluny. W rozmowie z dziennikarzami stwierdzili, że są oburzeni tym, co się 29 I rzekłem wam: Nie drżyjcie, nie lękajcie się ich. 29 Then I said to you, Do not be terrified; do not be afraid of them. Jeśli macie 1000$ w banku, nie lękajcie się wysłać całego tysiąca. Koncert "Nie lękajcie się iść pod prąd" otrzymał II Nagrodę w kategorii programów telewizyjnych na XXX Międzynarodowym Katolickim Festiwalu Filmów i Multime Nie lękajcie się. Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi Inauguracja. pontyfikatu, 1978 r. Reklama. Słowa wypowiedziane z balkonu Bazyliki św. Piotra przewijały się przez cały pontyfikat - Wzywam wszystkich naszych słuchaczy, wszystkich, którzy słyszą głos Ukrainy, zarówno na Ukrainie, jak i za granicą: Nie lękajcie się czynić dobra! Nie dajcie się zastraszyć diabłu! Aby was sprowadzić z drogi chrześcijańskiej i powszechnej sprawiedliwości - powiedział abp Światosław Szewczuk. Szukasz czegoś więcej w życiu? Zajrzyj do nas:http://www.modlitwaserca.plhttps://www.facebook.com/groups/czekamynasdmwkrakowie/ Księga Wyjścia. 23. 1 Nie będziesz rozgłaszał fałszywych wieści i nie dołożysz ręki, ażeby z niesprawiedliwymi ludźmi świadczyć na korzyść bezprawia. 2 Nie łącz się z wielkim tłumem, aby wyrządzić zło. A zeznając w sądzie, nie stawaj po stronie tłumu, aby przechylić wyrok. 3 A także w procesie nie miej względów dla Nie lękajcie się Piotr Pałka 22-02-2006 hymn ogólnopolskiego spotkania młodych z Papieżem Benedyktem XVI BŁONIA KRAKOWSKIE, 27 maja 2006 2. Pomóż nam wytrwać przy Tobie, Być wiernym w wierze, przez życia czas. Tylko w Tobie cała nasza nadzieja, Miłosierdziem swoim uzdrawiaj nas. 3. Przekażcie światu mój Ogień Pokoju i 8 Ty zaś, Izraelu, mój sługo 4, Jakubie, którego wybrałem sobie, potomstwo Abrahama, mego przyjaciela! 9 Ty, którego pochwyciłem na krańcach ziemi, powołałem cię z jej stron najdalszych. i rzekłem ci: «Sługą moim jesteś, wybrałem cię, a nie odrzuciłem». 10 Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; Choćby taka mała perełka, a już myśl ulatuje do Tego, który zawsze był z nami: odwiedzał nas, przytulał, słuchał, pocieszał, rozweselał, modlił się z nami. Ileż razy powtarzał: "Nie lękajcie się!". Nie lękajcie się żyć wbrew obiegowym opiniom; nie lękajcie się Miłości, która stawia wymagania; nie lękajcie się q598sk. Jesteśmy tylko stworzeniami, dlatego musimy odczuwać wobec naszego Stwórcy lęk i szacunek. Jednocześnie wiemy- bo przekonuje nas o tym Objawienie Boga w Jezusie Chrystusie - że Bóg jest miłością, dlatego nie mamy powodu, by lękać się Go ponad miarę. Wpaść w ręce Boga żyjącego, synonim śmierci w Starym Testamencie, w Nowym Testamencie nabiera zupełnie innej wymowy, bo oznacza wpaść w ręce miłosiernego Ojca „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi" - swego czasu gorąco i sugestywnie przekonywał nas Jan Paweł II. My jednak lękamy się i to właśnie Boga, i to - pa­radoksalnie - dlatego że otworzyliśmy Mu na oścież drzwi naszego życia. A przy­najmniej tak nam się wyda­wało Rodzaje tego lęku i sposoby radzenia sobie z nim można by wymieniać bardzo, bardzo długo. Niech jednak nas nie zwiedzie ta wielość postaci czy wymyślnych scenariuszy. W istocie chodzi o ten sam odwieczny i prymitywnie prosty problem: o kon­trolę nad własnym życiem lub -jak kto woli - o starodawną pokusę, by „być jak Bóg" (por. Rdz 3). To źródło wszelkich przesądów i zabobonów, bo to one dają nam złudne poczucie, że wszystko jest pod kontrolą. Kontroluję, więc jestem! Niech za przykład posłuży nam historia skrupulanta - patologiczny przy­padek samokontroli. Choć jest przerysowany i niemal karykaturalny, to odsłania mechanizm zabobonu. Załóżmy, że nasz skrupulant szuka po­mocy u księdza z powodu kłopotów z modlitwą. Nie potrafi rano wyjść do pracy, zanim nie odmówi solidnie pacierza, tj. jednego „Ojcze nasz" i trzech „Zdrowaś Maryja". Trudność polega na tym, że zaczyna mu to zajmować coraz wię­cej czasu, gdyż - jak wyjaśnia - „każde słowo musi być wypowiedziane wyraźnie, głośno i w pełnym skupieniu". Wcześniej wystarczało mu kilka minut, teraz nierzadko pełna godzina to za mało, bo zbyt często się myli i rozprasza, a wtedy musi pacierz zaczynać od początku. Je­śli nie odmówi pacierza jak należy, to w ciągu dnia zwykle spotyka go za to jakaś kara. To przykład zachowania, które za Katechi­zmem Kościoła Katolickiego śmiało można by nazwać zabobonem, tj. wypaczeniem postawy religijnej oraz praktyk, jakie ona nakłada (KKK 2111). Na czym polega to wypaczenie? Czy na tym, że ktoś chce w skupieniu i z powagą odmówić poranny pacierz? Nie, to jest bardzo dobra i chwalebna postawa. Czy na tym, że poranny pacierz trwa godzinę? Nie! Wielu lu­dzi modli się na początek dnia równie długo i nierzadko powtarza nawet krótszą formułę niż ta wspomniana wyżej (patrz: modlitwa Jezu­sowa). Sedno zabobonu tkwi w jego wymiarze duchowym, w teologicznej treści, która dotyczy obrazu Boga i relacji z Nim. Jak przypo­mina Katechizm, popaść w zabobon oznacza wiązać skuteczność modlitw lub znaków sa­kramentalnych jedynie z ich wymiarem mate­rialnym, z pominięciem dyspozycji wewnętrz­nych, jakich one wymagają. W omawianym tu przypadku fiksacja na materialnej stronie modlitwy jest wyraźna. To, co jest mniej wyraźne, ale równie istotne, to obraz Boga, który wyłania się z takiej praktyki. Bóg jawi się jako sadystyczny oprawca czyha­jący na ludzkie pomyłki, a relacja z nim opiera się na ślepym posłuszeństwie. To jednak nie jest relacja z Bogiem, ale z jakimś wypaczo­nym Jego obrazem. To nie przypadek, że Katechizm umieszcza zabobon wśród grze­chów dotyczących pierwszego przykazania dekalogu: „Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną!". W zabobonie bowiem miejsce prawdziwego Boga zajmuje jakaś inna postać (bóstwo, duch nieczysty itp.), a jeśli się dobrze przyjrzeć, to okazuje się nią sam człowiek, bo za pomocą przewidzianych zabobonem dzia­łań kontroluje Boga, stawiając siebie ponad Nim. Iluzje, które pomagają żyć Jak żałosna i karykaturalna jest ta kontrola pokazuje wspomniany przykład skrupulanta. W sensie obiektywnym to nie on kontroluje rzeczywistość, ale raczej ona jego. W sensie subiektywnym ma on jednak poczucie pew­nej władzy nad własnym życiem. To oczywi­ście złudzenie, ale subiektywnie wewnętrzny świat, który skurczył się do serii dziwacznych rytuałów, jest znacznie bardziej „bezpieczny" i „przewidywalny" niż ten realny, który czai się gdzieś tam, poza zasięgiem kontroli, i dlatego prowokuje ogromny lęk. A przecież o okiełzna­nie lęku tu idzie i to nawet za cenę utraty kon­taktu z rzeczywistością. W myśl przysłowia: lepsze znane piekło niż nieznane niebo. W lot łapiemy istotę problemu, kiedy ana­lizujemy przykład skrupulanta, dużo trudniej jest nam natomiast odnieść się do własnego życia. Łatwo diagnozujemy innych, a nawet dajemy im dobre rady. Naszych własnych za­bobonnych tendencji i przesądów nie nazywa­my po imieniu, wolimy używać eufemizmów, określając je niegroźnymi przyzwyczajeniami, prywatną pobożnością, bezwiednymi rytuała­mi lub co najwyżej słabościami, przy czym w całej pełni korzystamy z błogiej iluzji kontroli nad własnym życiem. A przecież zabobon może dosłownie siedzieć w pierwszej ławce na Mszy św., bo może on także dotyczyć kultu prawdziwego Boga, np. gdy przypisuje się ja­kieś magiczne znaczenie pewnym praktykom, nawet uprawnionym lub koniecznym (KKK 2111). Nieodzowne jest więc dotknięcie problemu lęku i zrozumienie, dlaczego się przed nim bronimy. Bać się, czy się nie bać? Powyższe pytanie godne jest Szekspirowskiej emfazy, bo istotnie „oto jest pytanie". Z jednej strony nie możemy zakazać sobie odczuwania emocji, ale z drugiej sama natura - by nie mó­wić wprost o tzw. mechanizmach obronnych -pomaga nam pogodnie uśmiechać się nawet w obliczu największego niebezpieczeństwa. Im bardziej prymitywne są owe mechanizmy obronne, tym bardziej komuś stojącemu z boku włosy stają dęba na głowie. Często to nie lęk jest przerażający, ale to, do czego go­tów jest posunąć się człowiek, by go w sobie zagłuszyć. Czasem płaci się najwyższą cenę-traci się własne człowieczeństwo. Warto w tym miejscu przypomnieć głośny ostatnio przypa­dek Andreasa Breivika, który przygotowując się do ataku terrorystycznego na bezbronne dzieci i młodzież, obawiał się, że strach w cza­sie spełniania „misji" mógłby go sparaliżować i zatrzymać. Dlatego już zawczasu zaplanował, że nafaszeruje się sterydami powodującymi wzrost agresji i będzie słuchał sugestywnej muzyki z iPoda, by zagłuszyć jęki umierają­cych… .. A wszystko po to, by się nie bać. Jak więc żyć, by nie zatracić własnego człowieczeństwa, a jednocześnie nie umrzeć ze strachu? Z przeciwstawnych elementów powyższego pytania należałoby uczynić nie tyle wzajemnie wykluczające się ekstrema, ale raczej dwa bieguny tej samej rzeczywi­stości, które potrzebują siebie nawzajem, by utrzymać niezbędną dla godnego życia rów­nowagę. Lęk przypomina nam bardzo podsta­wową, choć niewygodną prawdę, że jesteśmy stworzeniami, tylko stworzeniami. Choć nasze życie jest cudowne i wspaniałe, to jednocze­śnie niezwykle nieprzewidywalne i kruche. Wystarczy nieskoordynowany ruch kierownicą na ostrym zakręcie, a z kolorowych planów na przyszłość nie zostanie nic, dosłownie nic. Nie znaczy to jednak, że mamy zamknąć się w czterech ścianach i mdleć na samą myśl o możliwym niebezpieczeństwie. Przeciwnie, z tego realnego napięcia między dwoma biegu­nami należy uczynić koło zamachowe ducho­wego wzrostu, tak by pozytywna strona mogła przeważyć tę negatywną - by odwaga zwy­ciężyła tchórzostwo, wiara niewiarę, nadzieja beznadzieję, a duch mdłe ciało. W tym ducho­wym zmaganiu nie jesteśmy przecież sami, wspomaga nas Bóg, który chce być z nami w nieustającej relacji. Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego (Hbr10,31) Jesteśmy tylko stworzeniami, dlatego musimy odczuwać wobec naszego Stwórcy lęk i szacu­nek. Jednocześnie wiemy- bo przekonuje nas o tym Objawienie Boga w Jezusie Chrystusie - że Bóg jest miłością, dlatego nie mamy po­wodu, by lękać się Go ponad miarę. Wpaść w ręce Boga żyjącego, synonim śmierci w Starym Testamencie, w Nowym Testamencie nabiera zupełnie innej wymowy, bo oznacza wpaść w ręce miłosiernego Ojca, kochającego Oblubieńca czy też wszechogarniającego Du­cha. Miłość jest tym językiem, który w relacji z Bogiem powinien być pierwszy i podstawowy. A ponieważ miłość oznacza bezwarunkowe oddanie się drugiej osobie, dlatego nie ma mowy o żadnej kontroli nad nią, a tym samym nie ma miejsca na zabobony lub przesądy. Co więcej, w miłości nigdy oddanie się dru­giemu nie jest jednostronne, ale zawsze jest obopólne. Bóg w tym dialogu miłości bynaj­mniej nie jest kimś biernym czy nieobecnym. Przeciwnie, On nas przebija tysiąckroć, wydając się w nasze ręce. Począwszy od daru zbawienia, którego owocem i uobecnieniem jest święta liturgia Kościoła, a kończąc na przykładach ciągłych interwencji Opatrzności Bożej, która każdego z nas nieustannie otula i strzeże. Paradoksalnie to, co w zabobonach i przesądach w sposób magiczny i ostatecznie bezowocny usiłuje się osiągnąć (kontrolę nad własnym życiem), to w żywym kontakcie z Bo­giem jest dane darmo i w nadmiarze. Przecież Chrystus, któremu otwieramy drzwi naszego życia, nie jest nikim innym, tylko tym samym Je­zusem z kart Ewangelii, który przychodzi, aby służyć, a nie żeby Jemu służono; przychodzi dać życie i to dać je w obfitości (por. J 10,7-11). Otwórzmy drzwi Chrystusowi szerzej i wpuść­my Go w nasze życie. Niech weźmie wszyst­ko, bo wtedy i my otrzymamy wszystko! O. dr Stanisław Morgalla, jezuita, psycholog, kie­rownik duchowy, wykładowca Papieskiego Uniwer­sytetu Gregoriańskiego w Rzymie „ Biblia nie jest zwyczajną książką, lecz żywą istotą, która ma moc pokonać wszystko, co się jej sprzeciwia” Napoleon Bonaparte Biblia nazywana jest Księgą ksiąg. Składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza nazywana Starym Testamentem, ukazuje dzieje Żydów od najdawniejszych czasów. Zawiera spis treści opisujących początki tworzenia się podwalin pod nową religię. Proroctwa w nim zawarte wskazują niejako drogę jaką powinien przejść człowiek w dalekiej podróży, aż po narodziny Zbawcy. Nowy Testament stanowiący drugą część Biblii ukazuje dzieje po narodzinach Zbawcy, którym był Pana Jezus. Sam Jezus nie pisał tekstów, przedstawiał jedynie słowami to co ma Pan Bóg do przekazania Żydom. Treści tworzyli uczniowie Jezusa, a następnie ich uczniowie. Czytanie Biblii i pobieranie z niej nauk, nie jest prostą sprawą. Osoby nie znające okoliczności powstawania obu Ksiąg i wszystkiego co w okresie ich powstawania, działo się w ówczesnym świecie, mogą wiele nauk przyjąć w sposób wypaczony. Zagłębiając się w Biblię powinno poznać się również inne dzieła i przekazy towarzyszące rodzącej się nowej Religii. Słownik W celu łatwiejszego i zrozumiałego poruszania się po prezentowanych treściach sporządzony słownik wyjaśniający znaczenie wielu słów i sformułowań stanowi uzupełnienie prezentowanego tekstu. 1. Kanon – ogólnie przyjęta zasada, wzór, reguła, norma 2. Kanon Biblii – podstawowy zbiór pism uznany za autentyczny, natchniony i inspirowany przez Boga. 3. Apokryf – tekst religijny nienatchniony, wykluczony przez Kościół z Kanonu Biblii. 4. Dogmat – określenie w teologi chrześcijańskiej, interpretacja ściśle określona przez Kościół. 5. Inskrypcje – napisy ryte w trwałym materiale np. w drewnie, skale, metalu, ceramice. Stary Testament Księga stanowiąca najstarszą część Biblii, u jej początku znajdują się teksty zaliczone do natchnionych stanowiące szkielet przyszłej Biblii. Podstawą Starego Testamentu jest zbiór różnych inskrypcji o tematyce związanej z wiarą i elementami ukazującymi życie codzienne, zwyczaje, obrzędy itp. 1. Pięcioksiąg – uznawany jest za pierwsze pięć ksiąg Biblii, autorstwo przypisywane jest Mojżeszowi. Inna nazwa to Pięcioksiąg Mojżeszowy, zaliczany jest do ksiąg historycznych, zawiera bowiem obok praw opisy wydarzeń z historii. – 1 Księga Mojżeszowa – relacjonuje akt stworzenia i upadku człowieka, obiecuje odkupienie. – 2 Księga Mojżeszowa – zwana Księgą Wyjścia, opisuje Exodus narodu żydowskiego do Ziemi Obiecanej. – 3 Księga Mojżeszowa – zwana Księgą Kapłaństwa, zawiera zbiór wskazówek jak prowadzić życie czcząc Boga. – 4 Księga Mojżeszowa – zwana Księgą Liczb, opisuje 40 lat życia Izraelitów na pustyni, spełnia rolę poradnika jak oddawać Bogu chwałę i żyć godnie jako lud wybrany, – 5 Księga Mojżeszowa – nazywana Księgą Powtórzonego Prawa, zawiera ostatnie słowa Mojżesza przypominające o Bożych prawach i błogosławieństwach, podkreślając przywileje jakie ich wyznawców spotkają oraz o karze jaka spotka odszczepieńców. 2. Księgi mądrościowe – różnią się od przekazu Mojżesza i jego Ksiąg, dotyczą one w dużej mierze opisów codziennego życia i zachowań, ukazujące Boga jako towarzysza codziennych spraw a nie mieszkańca świątyń. Przesłanie, które zawarte jest w treści tych Ksiąg, pokazuje jak duże znaczenie ma życie zgodne z wolą Bożą prawami i mądrościami jakie ono niesie. – Księga Hioba – poetycko ukazuje dramat człowieka cierpiącego, nie tracącego wiary w Boga – Księga Psalmów – 150 hymnów, wierszy i modlitw oddające w swej treści wszystkie stany emocjonalne ludzkiego życia. Niezachwiana wiara w miłość Boga przedkłada się ponad wszelkie zwątpienia umysłu. – Księga Przysłów – mądrość, prawość, głupota i niegodziwość, ubóstwo i bogactwo, nadzieja i obawa, radość i smutek, te tematy poruszają przysłowia a ponad wszystko nawiązują do mądrości Boskiej. – Księga Koheleta – dydaktyczna Księga nawiązująca do rozważań nad celowością życia i wiarą w Boga. – Pieśń nad Pieśniami – zestaw 6 pieśni nawiązujących do relacji damsko męskich, mówiący o fizyczności miłości między dwoma osobami. 3. Księgi Prorockie – zwane profetycznymi trzeci największy zbiór tekstów Starego Testamentu, składa się z 17 ksiąg. Autorami są prorocy, których traktowano jak wysłanników Boga, za największego wśród nich uznaje się Mojżesza -1 Księga Izajasza – nawiązuje w swej treści głównie do obietnicy nadejścia Mesjasza, przestrzegając jednocześnie przed Sądem Bożym wszystkich odwróconych od niego. – 2 Księga Jeremiasza – w swoim proroctwie wieścił upadek Jerozolimy, do którego doszło za przyczyną zdobycia jej przez Nabuchodonozora króla Babilonu. – 3 Księga Lamentacji – składa się z 5 pieśni nieznanych autorów, lamentując nad ruinami zniszczonej Jerozolimy jako każe Boga za grzechy popełnione przez jego lud. – 4 Księga Ezechiela – w swych wizjach przestrzega przed nieuchronnością kary za nieczystość i bałwochwalstwo, wieszczy również upadek Jerozolimy. – 5 Księga Daniela – jego wizje ukazują zwycięstwo Boga w przyszłości, w obliczu prześladowań ludzi w niego wierzących. – 6 Księga Ozeasza – prorok głoszący głęboką miłość Boga do niewiernego Izraela. – 7 Księga Joela – przestrzegający, że plaga szarańczy jest karą i przestrogą zapowiadająca nadejście Dnia Pańskiego, jako jeszcze większej kary, nawoływał do okazywania skruchy. – 8 Księga Amosa – prorok nawołujący do sprawiedliwości społecznej, krytykując grzechy innych narodów pokazywał też nieprawości Izraelitów. – 9 Księga Abdiasza – najkrótsza Księga i pomijana w Kościele Katolickim. – 10 Księga Jonasza – najbardziej oporny spośród proroków, przekonany był, że miłosierdzie Boże należne jest tylko Izraelitom, a nienależne jest wrogom. – 11 Księga Micheasza – głównie podejmował tematy społecznej sprawiedliwości i prawdziwej duchowości. – 12 Księga Nahuma – nie wzywał do skruchy, podkreślając że Bóg jest Panem narodów i historii świata. – 13 Księga Habakuka – podejmuje problematykę niesprawiedliwości i pytanie jak Bóg może sprzyjać niegodziwcom. – 14 Księga Sofoniasza – w jego proroctwie pojawia się nurtujące go pytanie : jakim sposobem nadzieja na dalszą przyszłość przezwycięży nadchodzące zniszczenie Jerozolimy. – 15 Księga Aggeusza – jeden z trzech ostatnich proroków, zachęca ludzi wyrwanych z niewoli do pozostawienia budowy domów dla własnej wygody i zwrócenia się do odbudowy świątyni, co słuchający go uczynili. – 16 Księga Zachariasza – przedostatni prorok Narodu Wybranego, małej społeczności, która powróciła do Jerozolimy, wieszczył nowy początek w zgodzie według wskazań Bożych. – 17 Księga Malachiasza – ostatni prorok Izraela, krytykuje brak posłuszeństwa Bogu. Nawoływał do zmian w zamian za przyszłe błogosławieństwo. Trzy przedstawione Księgi stanowią szkielet Starego Testamentu. Za początek tworzenia przyjmuje się XIII wiek p. natomiast koniec pisania tekstów nastąpił w I wieku p. Nowy Testament Druga część Biblii nazwana została Nowym Testamentem. Tematyka obejmuje czasy po narodzinach Jezusa. Życie i nauki Jezusa stanowią podstawę treści nowego dzieła. 1. Podobnie jak Stary Testament i tutaj występuje podział na cztery części: – 1/ Ewangelia, według św. Mateusz, św. Łukasza, św. Jana, św. Marka – 2/ Dzieje Apostolskie, opowieść o narodzinach Kościoła, spisane przez św. Łukasza – 3/ Listy Apostolskie, 21 listów autorstwa uczniów Jezusa – 4/ Apokalipsa, proroctwo o końcu świata 2. Nowy Testament powstawał a właściwie kompletowany był między rokiem 60, a 120 nowej ery. 3. W 1520 ogłoszono drukiem pierwsze łacińsko-greckie wydanie Nowego Testamentu. 4. Kanon Muratoriego z 180 roku jest najstarszym katalogiem ksiąg Nowego Testamentu. Został spisany w Rzymie po grecku. 5. Księga Objawienia – zbiór zamykający Nowy Testament przypisywany prorokowi Janowi. Według zawartej w niej treści przyszłe wydarzenia doprowadzą do powtórnego przyjścia Jezusa. Księga znana również jest znana jako Apokalipsa według św. Jana. 6. Nowy Testament – nazwa pochodzi z hebrajskiego, pierwszy raz pojawia się w księdze proroka Jeremiasza i tłumaczona jest jako Nowe Przymierze. 7. Paweł z Tarsu – uznawany jest za autora największej ilości Ksiąg Nowego Testamentu. 8. Kanon Nowego Testamentu – ustalenie jednolitego kanonu sprawiało i sprawia wiele dyskusji i opiera się na dwóch kierunkach: – pierwszy zakładał uznanie ciągłego rozszerzania kanonu począwszy od Ewangelii po 27 Ksiąg – drugie założenie oparto na stworzeniu Kanonu poprzez eliminację kanoniczności spośród wielu Ksiąg Dyskusja w tej materii trwa również współcześnie. Ciekawostki z Biblią związane 1. Kodeks Synajski spisany po grecku około 350 roku jest najstarszą kopią całego Nowego Testamentu. Zapisane ręcznie strony połączone zostały grzbietem w formie przypominającej współczesne książki. 2. Biblia jest dziełem napisanym w kilku językach. Stary Testament po hebrajsku we fragmentach po aramejsku i grecku. Nowy Testament napisano po grecku, we fragmentach po łacinie, aramejsku, hebrajsku. 3. Rozdziały i wersety Biblii a właściwie podział na nie, nie jest autorstwa twórców tekstu, dokonany został w tatach późniejszych. 4. Obecny podział Biblii na rozdziały i wersety jest autorstwa Stephena Langtona i powstał w XIII wieku. 5. Biblia księdza Wujka – Jakub Wujek, jezuita, tłumacz Biblii na język polski, za piękno i wierność przekładu uznawany jest za najlepszego autora. Przekład Nowego Testamentu ukazał się w 1593 roku, Psalmy w 1594 roku, a całość w 1599 roku. 6. Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, wydana została z okazji rocznicy 1000 lecia chrztu Polski w 1965 roku. Jest najbardziej znany współczesny przekład Pisma Świętego. Dzieło zbiorowe pod redakcją o. Augustyna Jankowskiego. 7. Na początku stworzył Bóg – od tych słów zaczyna się pierwszy werset, pierwszego rozdziału, pierwszej z ksiąg biblijnych. 8. Góra Ararat – według Biblijnego przekazu tam zatrzymała się Arka Noego 17 dnia, 7 miesiąca, 600 roku życia Noego. 9. Data narodzin Jezusa, Biblia nie precyzuje dokładnej daty, w pierwszej wersji przyjęto 754 rok od założenia Rzymu, po weryfikacji przyjęto 750 rok od założenia Rzymu, według tej pomyłki należy przyjąć, że Pan Jezus urodził się 4 lata przed Chrystusem. 10. Apokryfy Nowego Testamentu – pisma opowiadające dzieje Jezusa i apostołów, które nie weszły do kanonu Nowego Testamentu. Autorami ich najczęściej nie byli apostołowie, choć przypisywano im autorstwo. 11. Gnostycy – do tej grupy zalicza się osoby, które nie wierzyły w to, że Pan Jezus był Bogiem, a jedynie człowiekiem pokazującym nową drogę stworzenia. 12. Ewangelia Judasza – apokryf ukazujący mękę Pana Jezusa nie poprzez zdradę Judasza, a jedynie wykonanie przez niego woli i prośby Jezusa. 13. Biblia bez imienia Boga – Księga Estery i Pieśń nad pieśniami są dwoma jedynymi tekstami w Biblii, które nie zawierają imienia Pana Boga. 14. Owca w Biblii – najczęściej występujące zwierzę w tekstach zawartych w Biblii, występuje ponad 400 razy. 15. Najstarsza osoba w Biblii – w Księdze Rodzaju występuje postać Metuszelaha, który żył 969 lat, jest on najdłużej żyjącym człowiekiem opisanym w Biblii. 16. Rekordzista Nowy Testament – według badań i zestawień porównawczych okazuje się, że Nowy Testament był najczęściej kopiowanym pismem. W czasach od II do XV wieku doliczono się około 25. 000 rękopisów 17. Nie lękajcie się – te słowa padają w Biblii 365 razy, mogą więc stanowić pocieszenie na każdy dzień nieparzystego roku. Zwroty rodem z Biblii 1. Kainowe piętno – pochodzi z Księgi Rodzaju, nawiązuje do zabicia przez Kaina swojego brata Abla za co zaznaczony został przez Boga piętnem. 2. Egipskie ciemności – pochodzi z Księgi Wyjścia, nawiązuje do trwających w Egipcie trzech dni ciemności. 3. Manna z nieba – pochodzi z Księgi Wyjścia, nawiązuje do zesłania z nieba manny dla nakarmienia Izraelitów 4. Oko za oko – pochodzi z Księgi Kapłańskiej, nawiązuje do zaprzestania zemsty, jedynie do równości kary w stosunku do krzywdy. 5. Kto sieje wiatr zbiera burzę – pochodzi z Księgi Ozeasza, nawiązuje do złej praktyki złych knowań, które często zmieniają odbiorcę i wracają do inspiratora. 6. Nic nowego pod słońcem – pochodzi z Księgi Koheleta, nawiązuje do pozorowania zmian, które zmian nie przynoszą. 7. Niewierny Tomasz – nawiązuje do zachowania Tomasza, który aby dać wiarę w zmartwychwstanie Jezusa chciał dotknąć jego ran. 8. Wdowi grosz – pochodzi z Ewangelii Marka, nawiązuje do wdowy i skarbony do której wrzuca 1 grosz, choć była to wartość bardzo mała, dla nie były to duże pieniądze 9. Syn marnotrawny – pochodzi z przypowieści Jezusa, nawiązuje do opowieści o ojcu i synu oraz relacji między nimi. 10. Wiara, która przenosi góry – pochodzi z Ewangelii Mateusza, nawiązuje do uzdrawiania chorych i nawracania opętanych. 11. Wilk w owczej skórze – pochodzi z Ewangelii Mateusza, nawiązuje do fałszywych postaw przywódców religijnych. 12. Szukajcie, a znajdziecie – pochodzi z Kazania Jezusa na Górze, nawiązuje do zachęty poszukiwań. 13. Kolos na glinianych nogach – pochodzi z Księgi Daniela, nawiązuje do kruchości podwalin w odniesieniu do reszty budowli. 14. Duch pyszny poprzedza upadek – pochodzi z Księgi Przysłów, nawiązuje do słów Salomona mówiących o nieszczęściu, sprowokowanym przez siebie samego. 15. Zakazany owoc – pochodzi ze Starego Testamentu, nawiązuje do Boskiego zakazu złamanego przez Adama i Ewę. 16. Krwawy pot – pochodzi z Ewangelii św. Łukasza, nawiązuje do cierpienia Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, lekarze twierdzą o możliwości wystąpienia takiego zjawiska przy dużym wysiłku. 17. Co w sercu to i na języku – pochodzi z Ewangelii św. Łukasza, nawiązuje do szczerego i otwartego wypowiadania się, gdzie słowa płyną prosto z serca. 18. Kto mieczem wojuje od miecza ginie – pochodzi z Ewangelii Mateusza, nawiązuje do słów Jezusa 19. Alfa i Omega – pochodzi z Apokalipsy św. Jana, nawiązuje do wszechwiedzącego Boga 20. Jak owca prowadzona na rzeź – pochodzi z proroctwa Izajasza, nawiązuje do pogodzenia się Mesjasza ze swoim losem. Ciekawostki około Biblijne 1. Największa Biblia świata miała 3, 5 tysiąca stron i ważyła przeszło 7 kilogramów. Dzieło to pisało ręcznie 3014 osób. Światło dzienne ujrzało na Targach Książki Chrześcijańskiej w indyjskim mieście Ćennaj. 2. Pierwsze w Polsce ślady Biblii pochodzą z początków XIV wieku. Cytaty biblijne zawierają Kazania Świętokrzyskie. 3. Biblia pisana była na przestrzenie ponad 1500 lat, powstawała i opisuje tereny trzech kontynentów: Azji, Afryki i Europy. 4. Według Księgi Rekordów Guinnessa sprzedano ponad 5 miliardów jej egzemplarzy. 5. Biblia została przetłumaczona na ponad 1500 języków i dialektów. 6. Przeczytanie całej Biblii na głos zajmie około 100 godzin. 7. Psalm 118 zajmuje sam środek Biblii 8. 2 List św. Jana jest najkrótszą Księgą, zawiera ponad 1000 liter. 9. Mała Biblia, tak określa się Księgę Izajasza. Ma ona 66 rozdziałów, 39 o przeszłości i 27 o przyszłości. 10. Biblia napisana na 470 liściach palmowych znajduje się w zbiorach biblioteki uniwersyteckiej w Getyndze. 11. Muzeum w Pelplinie posiada jedną z niewielu pierwszych wydrukowanych w świecie Biblii. Pochodzi ona z lat 1452-1455. 12. Składanie przysięgi na Biblię wywodzi się ze starej żydowskiej zasady składania obietnic i wypowiadaniem przy tym słów – Bóg będzie świadkiem między Tobą a mną. 13. Najczęściej wymienianym imieniem w Biblii jest Dawid, użyto go ponad 1118 razy. 14. Pieśń nad Pieśniami i Hymn o miłości uznawane są za piękniejsze utwory mówiące o miłości. 15. Najdłuższe słowo w Biblii to Maher- Szalal- Chasz- Baz, jest to imię tłumaczone brzmi Rychły- Łup- Bliska-Zdobycz. Końcowych słów kilka Wiele osób zastanawia się nad prawdziwością treści zawartych w Biblii. Rozważając i analizując zdarzenia opisywane w tak monumentalnym dziele w świetle obecnie istniejącej wiedzy, potwierdza się prawdziwość większości opisów. Wielu naukowców na świecie zajmuje się badaniami związanymi z czasami opisywanymi w Biblii. Wnioski do jakich dochodzi się w wielu współczesnych opracowaniach, oparte są na badaniach archeologicznych. Na przestrzeni wieków dokonano wielu odkryć świadczących o istnieniu miejsc opisywanych w Biblii, potwierdzając autentyczność zdarzeń sprzed tysięcy lat. Rozwój nauki w dużym stopniu przyczynia się do rozszyfrowywaniu wielu zagadek znajdujących się w Starym czy Nowym Testamencie. Po internetach pojawiało się to już wiele razy, ale zdumiało mnie wielce, że nawet w dzisiejszym liście episkopatu znalazła się wzmianka o tym, jakoby w Biblii wezwanie "Nie lękajcie się" znajdowało się 365 razy. Zacytuję: "Od inauguracji pontyfikatu św. Jana Pawła II minęły już czterdzieści trzy lata. Zmieniły się niektóre źródła lęków i obaw przeżywanych przez ludzi. Jednak niezmienną odpowiedzią na nie jest Dobra Nowina o Chrystusie – Odkupicielu człowieka, który nadaje sens ludzkiemu życiu i przynosi pokój serca. Tę prawdę odkrywamy w Słowie Bożym, na którego kartach odnajdujemy trzysta sześćdziesiąt pięć razy wezwanie Nie lękacie się! Jakby każdego dnia Bóg chciał zapewnić nas o tym, że jest z nami." Wszystko fajnie i byłoby to piękne, gdyby to było prawdą. Może nie umiem liczyć, ale mnie kompletnie nie wychodzi taka liczba. W Biblii Tysiąclecia znajdujemy wezwanie "Nie lękajcie się" 14 razy. Nawet gdyby do tego dodać różne synonimy i liczby (mnoga i pojedyncza) to i tak nie będzie 365 razy. nie lękaj się – 33x; nie bój się - 41x; nie bójcie się - 39x; nie obawiaj sie – 7x; nie obawiajcie się - 6x; nie trwóżcie się – 4x; nie trwóż się - 1x; nie drżyjcie - 2x; nie drżyj - 3x; nie będziesz się lękał - 1x Może tak jest w oryginale? No nie jest. hebrajski: ‎(26x) אַל־תִּירְאוּ ‎ (11x) אַל־תִּירְאִי ‎ (40x) אַל־תִּירָא grecki: μὴ φοβεῖσθε 26x μὴ φοβοῦ 48x μὴ φοβηθῇς 22x μηδὲ φοβηθῆτε 1x θαρσεῖτε 12x Może to Anglicy wymyśleli? Też nie pasuje, chociaż może istnieje takie tłumaczenie, które akurat tak ma? do not be afraid (NRS) 68x have no dread (NRS) 2x do not fear (NRS) 47x Chętnie poznałbym źródło stwierdzenie, że wezwanie "Nie lękajcie się" pojawia się 365 razy w Biblii, bo może to brzmi pięknie, ale to chyba jeszcze za mało. Nie lękajcie się Trzeba przyznać, że w ostatnich miesiącach wokół słów „Nie lękajcie się” jest sporo zamieszania. Na początek weźmy choćby fundację, która powyższe słowa przyjęła za nazwę, a swoim celem uczyniła walkę o sprawiedliwość dla ofiar pedofilii w Kościele. Jej dzisiaj już były prezes, pan Marek Lisiński, stał się chyba sławny na cały świat w 2019 roku, kiedy media obiegło zdjęcie papieża Franciszka całującego jego dłoń, jako ofiary molestowania przez księdza. W grudniu ubiegłego roku Sąd Apelacyjny w Łodzi ostatecznie uznał, że ten człowiek nigdy nie był molestowany przez księdza, którego o to oskarżał, mało tego okazało się, że ma na koncie również inne oszustwa i wyłudzenia. Nie wiem, jak sobie obecnie radzi fundacja „Nie lękajcie się”, mam nadzieję, że rzeczywiście pomaga ofiarom, choć historia jej założyciela rzuciła się cieniem na jej misję. Ale też pokazała, że oczywiście trzeba walczyć z tym strasznym grzechem i przestępstwem jakim jest pedofilia, trzeba pomagać na wszelkie sposoby ofiarom, karać winnych, ale i uważać z szafowaniem wyroków. Kolejna „wpadka” ze słowami „Nie lękajcie się” przytrafiła się wielu pobożnym ludziom, a nawet samym biskupom. Oto w internecie pojawiało się i pojawia nadal w różnych miejscach i w bardzo szacownych i radujących serce kontekstach stwierdzenie, że w Biblii aż 365 razy pada to wezwanie, które nas dzisiaj interesuje. Prawda, że to piękne i symboliczne? Można powiedzieć, że po razie na każdy dzień roku. Że codziennie Bóg mówi do nas „Nie lękajcie się”. Jak wspomniałem, nawet księża biskupi, a właściwie ci z nich, którzy redagowali list pasterski zapowiadający obchody XXI Dnia Papieskiego w ubiegłym roku, napisali: „Tę prawdę odkrywamy w Słowie Bożym, na którego kartach odnajdujemy trzysta sześćdziesiąt pięć razy wezwanie Nie lękacie się! Jakby każdego dnia Bóg chciał zapewnić nas o tym, że jest z nami”. Bardzo mi się spodobało to spostrzeżenie, ale ponieważ z reguły staram się dotrzeć do źródła informacji, próbowałem i tym razem, ale ścieżka prowadziła przez gdzie z kolei odsyłano do ale link był uszkodzony, więc nie udało mi się znaleźć, kto jako pierwszy tak ładnie to wyliczył. Na szczęście nie przytrafiła mi się okazja, aby się popisać ową biblijną wiedzą ani w głoszeniu słowa, ani podczas pisania artykułów i właśnie w tych dniach przeczytałem, wiszący „w Internetach” pewnie już dawno, tekst biblisty ks. Wojciecha Węgrzyniaka, którego bardzo lubię, gdzie próbuje on na wszelkie sposoby doliczyć się tych wezwań „Nie lękajcie się” w Piśmie Świętym. I jakby nie próbował, w języku polskim, w oryginale, a może w języku angielskim, biorąc pod uwagę różne synonimy, w żaden sposób nie chce mu wyjść 365, ledwo 137 razy w najlepszym wypadku. I on też pisze, że bardzo by chciał poznać tajniki tego wyliczenia, bo chyba nie chodzi o to, że to tak fajnie brzmi. Czasami chyba za bardzo się staramy, żeby coś fajnie wyglądało, fajnie brzmiało, żeby pasowało. I można coś naprawdę ważnego zdeprecjonować takim naciąganiem, czy „ufajnianiem”. Na pewno jednak słowa „Nie lękaj się” usłyszał św. Józef i, co ważne, uwierzył im i się do nich zastosował. Wchodzimy w marzec, miesiąc jemu poświęcony, wielu z nas podjęło 33-dniowe przygotowanie do konsekracji św. Józefowi, która nastąpi 19 marca, dlatego zapraszam wszystkich, aby podobnie jak on przyjąć słowo Boga, który może nie 365 razy, zresztą nieważne ile razy, ale na pewno wzywa nas byśmy się nie lękali. Jest dzisiaj tyle różnych kontekstów, które prowokują nas do strachu, że obejmują chyba nas wszystkich. Perfekcyjnie ujął to Krzysztof Osiejuk: „Jedni drżą ze strachu przed Unią Europejską, że ona nam tu w Polsce zaprowadzi swoje porządki, inni przed Jarosławem Kaczyńskim, że ten nam tu urządzi Koreę Północną, jedni że Ruscy wejdą na Ukrainę, a potem już dalej do nas, a ci drudzy, że przed Ruskimi do Polski wejdą Ukraińcy i będą nas rezać, a wreszcie – jakże by się bez tego obejść – jedni siedzą zamknięci po domach w gumowych rękawiczkach i pierwszej klasy maseczkach, w obawie by ich nie zabił wirus, inni z kolei pogrążają się w stanie coraz większej histerii dysząc ze strachu przed szczepionkami, które już za dwa lata wymordują jedną czwartą ludzkości, i chodzi już tylko o to by samemu ocaleć”. Nieważne, czego się lękasz, posłuchaj: „Nie bój się, bo Ja jestem z tobą” - mówi Pan. Ks. Andrzej Antoni Klimek Jak dobrze znasz Pismo Święte – najważniejszą książkę świata? W tym artykule przedstawimy dziesięć ciekawostek o Biblii, które mogą cię zaskoczyć. Biblia jest najpopularniejszą książką na świecie. Według danych, Biblia jest najczęściej kupowaną książką na świecie. Pismo święte zostało w 1995 roku wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa, a ilość wydrukowanych kopii szacuje się na ponad pięć bilionów. Biblia występuje w ponad 1500 wersjach językowych i dialektycznych. Najpopularniejszym w Polsce przekładem jest Biblia Tysiąclecia, wydana w 1965 roku na pamiątkę Chrztu Polski. Przeczytanie całej Biblii na głos zajmuje około stu godzin – a w przypadku najnowszych wydawnictw typu Biblia MP3, dokładnie 105 godzin. Zwrot „Nie lękajcie się” pojawia się w Biblii dokładnie 365 razy – tyle samo, ile dni w roku. Samo słowo „Biblia” pochodzi z języka greckiego i oznacza księgę. Związane jest ze starożytnym miastem Byblos, gdzie produkowano większość książek i materiałów papierniczych. Spora ilość przekładów i rodzajów Biblii wiąże się z pewnymi niejasnościami w odczytywaniu języka starohebrajskiego. Język ten w piśmie nie uwzględnia samogłosek, co pozostawia wolne pole do interpretacji pewnych słów. Pomimo rozdzielenia na wiele ksiąg, historie w Biblii są spójne w kontekście znaczenia Zmartwychwstania Chrystusa. Księgi poprzedzające Nowy Testament zawierają wiele odniesień do przyjścia Zbawiciela i jego Narodzenia. Najczęściej występującym w Biblii imieniem jest Dawid. Imię to pojawia się w Piśmie Świętym aż 1118 razy. Popularny zwyczaj „przysięgania na Biblię”, będący obecnie częścią sądownictwa pochodzi z dawnej żydowskiej praktyki składania obietnicy słowami „Bóg będzie świadkiem pomiędzy mną a tobą” (Księga Rodzaju Częścią i uzupełnieniem Biblii są również mniej znane apokryfy, uznawane za pisma niekanoniczne. Choć nie powstały one pod natchnieniem Ducha Świętego, możemy dowiedzieć się z nich wielu ciekawych rzeczy, między innymi historii o rodzeństwie Jezusa Chrystusa. Zobacz najczęściej kupowane wydania Pisma Świętego: - Pismo Święte Biblia MP3 Audio Nowa Biblia Gdańska (NBG) - 7xCD/MP3- Biblia Tysiąclecia A4 Papieska twarda złocone brzegi kartek niebieska- Ilustrowana Biblia młodych

nie lękajcie się biblia